Reims, kruispunt van pelgrimswegen
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
29 Maart 2017 | Frankrijk, Reims
Spullen bij elkaar scharrelen, wasgoed, toiletartikelen, kleren en proviand. We merken dat als je ergens twee dagen blijft er al een grotere puinhoop op de kamer ontstaat. Als Jos, na het ontbijt en een hartelijk afscheid van Paul en Engelien, hen wegbrengt naar Wasigny hebben wij mooi de tijd om even de rugzak te reorganiseren en de eerste overbodige spullen achter te laten; een handig bestekset, maar veel te zwaar en vochtige doekjes. Scheelt alweer iets in de rugzak van Nico.
Wij worden door Jos op het eindpunt van gisteren, een paar kilometer voorbij L'Ecaille, afgezet en beloven hem, op verzoek, een kaartje vanuit Santiago te sturen als we daar zijn aangekomen. Na een vette omhelzing voor Nico en zoenen voor Cécile zwaaien we hem, als ie wegrijdt, nog lang na. Een bijzondere man, aannemer, elektricien, motor-en automonteur, biologische boer, gite-houder en kok, schrijver, een halve psycholoog, criticus, maar boven al een goed mens!
We hebben wat om tijdens het wandelen over te praten en dat is maar goed ook want het gaat vandaag weer over akkers en weilanden, juist, net als gisteren, en die zijn we wel een beetje zat. De laatste kilometers door de straten van de stad Reims zijn ook een welkome afwisseling.
In de cathedraal van Reims is een plekje ingericht waar pelgrims die naar Santiago lopen een stempel kunnen halen en waar ze een slaapplaats voor je regelen. Daar dus maar eerst heen. De cathedraal is enorm. Prachtig glas in lood en ontzettend veel beelden, 2303! Het wordt een beetje saai maar een vriendelijke vrijwilliger, Matégel Gérard, ontvangt ons. Hij heeft zelf ook de Camino gelopen en vindt behulpzaamheid niet meer dan normaal. Grappig, zo'n tafeltje midden in de grote cathedraal. We slapen vannacht in Maison Diocésaine Saint Sixte, een voormalige adbij. Natuurlijk steken we een kaars aan in deze kerk en denken aan onze 5 groepjes.
Het St. Sixte dat nu een multifunctioneel gebouw is, maar dat nog helemaal de sfeer draagt van een klooster. Drie "drukke" dames zitten bij de receptie en maken bijna ruzie over wie ons zal helpen en de weg zal wijzen door het gangenstelsel naar onze kamer, maar eerst betalen!
Reims is de "hoofdstad van de Art-Deco", hetgeen we wel zien in de bibliotheek en café de Palais. Daar moet even iets gedronken worden en aangezien bier en wijn goedkoper is dan de café en thee is de keuze helemaal niet moeilijk.
Terug bij de abdij was alles potdicht intussen, de sleutel en de code die hadden gekregen werkten niet. Gelukkig kwam er bij de poort net een auto naar buiten en konden we de binnenplaats op glippen. Hindernis één was genomen. Hindernis twee was een peulenschil, er zat een intercom naast de ingang. Snel naar bed.
Wij worden door Jos op het eindpunt van gisteren, een paar kilometer voorbij L'Ecaille, afgezet en beloven hem, op verzoek, een kaartje vanuit Santiago te sturen als we daar zijn aangekomen. Na een vette omhelzing voor Nico en zoenen voor Cécile zwaaien we hem, als ie wegrijdt, nog lang na. Een bijzondere man, aannemer, elektricien, motor-en automonteur, biologische boer, gite-houder en kok, schrijver, een halve psycholoog, criticus, maar boven al een goed mens!
We hebben wat om tijdens het wandelen over te praten en dat is maar goed ook want het gaat vandaag weer over akkers en weilanden, juist, net als gisteren, en die zijn we wel een beetje zat. De laatste kilometers door de straten van de stad Reims zijn ook een welkome afwisseling.
In de cathedraal van Reims is een plekje ingericht waar pelgrims die naar Santiago lopen een stempel kunnen halen en waar ze een slaapplaats voor je regelen. Daar dus maar eerst heen. De cathedraal is enorm. Prachtig glas in lood en ontzettend veel beelden, 2303! Het wordt een beetje saai maar een vriendelijke vrijwilliger, Matégel Gérard, ontvangt ons. Hij heeft zelf ook de Camino gelopen en vindt behulpzaamheid niet meer dan normaal. Grappig, zo'n tafeltje midden in de grote cathedraal. We slapen vannacht in Maison Diocésaine Saint Sixte, een voormalige adbij. Natuurlijk steken we een kaars aan in deze kerk en denken aan onze 5 groepjes.
Het St. Sixte dat nu een multifunctioneel gebouw is, maar dat nog helemaal de sfeer draagt van een klooster. Drie "drukke" dames zitten bij de receptie en maken bijna ruzie over wie ons zal helpen en de weg zal wijzen door het gangenstelsel naar onze kamer, maar eerst betalen!
Reims is de "hoofdstad van de Art-Deco", hetgeen we wel zien in de bibliotheek en café de Palais. Daar moet even iets gedronken worden en aangezien bier en wijn goedkoper is dan de café en thee is de keuze helemaal niet moeilijk.
Terug bij de abdij was alles potdicht intussen, de sleutel en de code die hadden gekregen werkten niet. Gelukkig kwam er bij de poort net een auto naar buiten en konden we de binnenplaats op glippen. Hindernis één was genomen. Hindernis twee was een peulenschil, er zat een intercom naast de ingang. Snel naar bed.
-
30 Maart 2017 - 20:14
Jose:
Ik heb even gegoocheld, ziet er mooi uit in die Abdij! Prachtige locatie, leuk om te lezen en te zien waar jullie nu zijn, veel wandelplezier nog, groetjes xx
-
30 Maart 2017 - 21:43
Ruben:
mooi om te lezen dat jullie zo n vast dagelijks ritme krijgen, herkenbaar. aan de gedetailleerde verhalen te lezen genieten jullie volop van jullie Camino. fijn voor jullie. goed vervolg en groet van ewijk met 22grd.
ruben -
31 Maart 2017 - 00:25
Betsie:
Nico en Cecile , het is heerlijk om jullie weer enkele dagen te volgen, vergeet het soms maar ben nu weer bijgelezen. bij dezen vast voor zondag een fijne verjaar/wandel/ of eennrustdag broer Nico en ook voor Cecile. Ik geniet van de mooie verslagen en een goede camino verder gewenst. -
31 Maart 2017 - 11:13
Ria :
Goedemorgen broertje en schoonzus.Heb zojuist al jullie verslagen doorgelezen, dat werd tijd.
Wat een genot om te lezen, daar te zijn, en zoveel bijzondere mensen te mogen ontmoeten met een ieder een andere invulling van het leven.Ook een andere kijk op het leven. Dapper van jullie, losgekoppeld te zijn van de heftige flow van het nederlandse leven. Waar wij hier allang niet meer bij stil staan, wat zo vanzelfsprekend is geworden, een bed, eten en drinken, is voor jullie daar iedere dag hoofdzaak geworden.
Een ander levensritme tesaam opbouwen, waar daar lijkt de mens toch een behoefte aan te hebben.
Vandaag hier een moeilijke dag, de schoonmoeder van Nik, wordt gecremeerd. Gisteravond afscheid genomen. Ze is uit haar lijden verlost.
Wim en ik wensen jullie een geweldige voorspoedige wandeltocht, met veel bijzondere dagen nog te gaan. Laat snel weer iets van ons horen. Geniet van elkaar en van jullie prachtige omgeving. Inspanning en ontspanning komen zo bij elkaar. Voor een perfecte balans, geweldig..
Heel veel liefs Ria en Wim xx -
31 Maart 2017 - 12:01
Tiny:
Geweldig wat jullie mee maken en zoveel bijzondere mensen ontmoeten. Zo als het nu gaat, geeft het jullie meer ontspanning dan inspanning. En al in Rheims, waar we te vaak aan voorbij zijn gereden want wat een mooie kathedraal. Nico alvast proficiat met je verjaardag. En voor Cecile natuurlijk ook. Geniet extra van deze dag. Groet van Cor en Tiny -
31 Maart 2017 - 12:03
Harry Rullmann:
Elke dag weer leuk om jullie belevenissen te lezen. Jullie blijven erg positief, ook als het onderweg of bij aankomst ietsje minder gaat. Soms saaie stukken, maar eenmaal in Spanje zul je de rust in Frankrijk waarschijnlijk meer gaan waarderen. De 1e foto van 28 maart lijkt wel wat op de meseta die je in Spanje tegen komt. En de hartelijkheid en gastvrijheid van de Fransen is mooi, was destijds ook voor mij een complete verrassing. Het was overigens Antoon van Buuren die mij op jullie camino attent maakte. Veel plezier verder, op weg naar Vézelay, de eerste onvergetelijke mijlpaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
