Over de oude spoorlijn naar Namen

Vandaag volgen we de RAVeL, een fietsroute op de bedding van de voormalige spoorlijn 142 Tienen-Namen. Van Monique hebben we een stadskaart van Namen meekregen en allerlei tips om te gaan bezichtigen. Het loopt al direct lekker, we gaan nu echt naar het Zuiden en de route is veelal beschut met hoge bomen. Dat komt mooi uit als we voor een buitje regen even moeten schuilen. Daarna komt de spreekwoordelijke zonneschijn en de jassen gaan uit.
Er komt ons een fietser tegemoet die afstapt en zijn levensverhaal start bij het zien van onze schelpen. Michael heeft in 2008 de Camino gelopen. Als trucker gescheiden, z’n baan opgezegd en begonnen met lopen. Hij heeft onderweg zoveel lieve mensen en gastvrijheid ontmoet. ‘Laat je niet in het kamp van de bange mensen plaatsen’ besluit hij. Nou, met de verkiezingen net achter de rug met bangmakerij als hoofdthema kunnen we dat alleen maar beamen. De wereld is niet slecht! We zijn net weer op gang als een Einstein look-a-like van bijna 70 ons achterop rent. In alo-alo Nederlands vertelt hij, al rennende in ons wandeltempo, dat hij ook naar Santiago de Compostela is geweest, maar met de auto in 2 dagen. Hij wenste ons een goede reis en ‘sprint’ verder.
We lopen rond 14.00 uur Namen, de hoofdstad van Wallonie, binnen. We zijn mooi op tijd vandaag, en zo kunnen we nog een cafeetje bezoeken, wat van de stad zien, de Citadel beklimmen en op stempel jacht. Dat laatste valt niet mee. Ergens achter het Arsenaal staat het seminarie. En daar maar aankloppen. Na veel vragen uiteindelijk een stempel gekregen. Deze zoektocht zou zo maar bij wie is de mol gebruikt kunnen worden. Het wordt tijd om Therese en Jean op te zoeken, ons verblijf voor deze nacht. We wilden eigenlijk eerst in een restaurant gaan eten, maar deze ging pas 6 uur open. En ook dit loste zich vanzelf weer op. We werden door Therese direct uitgenodigd om mee te eten. Leren ja te zeggen, hebben we van Henk meegekregen. Het gaat ons al goed af. We hebben nog gezellig gekletst met deze aimabele mensen. Frans, Nederlands en Engels door elkaar heen, maakt niets uit.